'స్నేహ' కలం నుంచి: Holocaust సమయాన ఒక బాలిక భావాలుగా

స్నేహ నా కూతురైన నా ఆరోప్రాణం. ఇదివరలో ఓసారి తన కవితలు ఇక్కడ పెట్టాను. మరొకసారి పంచుకుందామని- 

One Step Closer

Shots heard ‘til the back of the line.

Ten shots, ten more,

The line is shortening.

Step-by-step I approach death.

His arms wide open,

Accepting.

Memories flashed past,

Family, mother, father, brother,

I will meet you soon.

Reality snaps back,

Three sets left, now two,

One.

I step,

Others step forward from behind

What thoughts have they?

It’s their last.

Time has come,

Fear is not what I have.

Goodbye Hell,

Hello Family.

ఒక అడుగు చేరువగా
------------------------

వరుస చివరికంటా గుళ్ళమోత వినవచ్చింది
పది తూటాలు, మరొక పది
వరుస తరిగిపోతూ ఉంది

అడుగు వెంట అడుగు వేస్తూ నేను మృత్యువుని సమీపిస్తున్నాను
వెడల్పుగా సాచివున్న అతని చేతులు
సమ్మతినిస్తున్నాయి

గతస్మృతులు వెలిగాయి
కుటుంబం, అమ్మ, నాన్న, సోదరుడు
మిమ్మల్ని నేను త్వరలోనే కలుసుకుంటాను

వాస్తవం చిటెకెవేసి వెనక్కి లాగింది
మూడు జట్లు మిగిలాయి, ఇకిప్పుదు రెండు
ఒకటి

నేను అడుగు వేసాను
నా వెనుగ్గా ముందుకు సాగుతూ వాళ్ళు
వాళ్ళు ఏ ఆలోచనల్లో ఉన్నారు?
అదే వారి చివరి యోచన

సమయం ఆసన్నమైంది
నా వద్ద ఉన్నది భయం కాదు
నరకమా, వీడ్కోలు

హలో కుటుంబం.

*****

Crematoria

A snatcher, a kidnapper,

Someone who drags,

Children, Men, Jews, Her.

Catch a breath,

Air, not fire

The taste, bitter.

Sound, dead.

Voice, calm.

She, Pale

Several begin to sing.

Didn’t they know?

No,

Not Death Camps

And

Not the Crematoria.

Open for her,

She knows.