స్వర్ణ తీరంలో

రాత్రంతా
మేలుకునే ఉన్నాను, 
వేసట తో వేచి ఉన్నా..
ఓపలేని ఆత్రంతో
ఆకాశపు అద్దం చేత బుచ్చుకుని
నీలిమేఘాలు దులుపుతూ,
చీకటి అంటిన చేతులతో
కరిగిన కాలపు కాటుక మరకలు
తుడుపుతూ.
వెనమాటుగా వచ్చి
కనులు మూసింది
నిదుర
తొట్రుపడి రెప్పలు తెరవగానే
కలలకి వెండితెర తీసి
గుండె నిండా ఊహల జాడలు
వదిలిపోయాడు
మెరుపువేగంతో...